ชีวิต “หนี้”

พะโค – คนงานทำบุหรี่พื้นบ้านเป็นหนึ่งในอาชีพที่ได้ค่าแรงต่ำที่สุดในประเทศเลยก็ว่าได้ ด้วยการที่รายรับไม่พอกับรายจ่ายในชีวิตประจำวันก็ทำให้พวกเขาเหล่านั้นต้องกลายเป็นหนี้เป็นสินดอกเบี้ยโหด และใช้ชีวิตอยู่อย่างยากจนข้นแค้น

[caption id="attachment_3747" align="alignleft" width="469" caption="ภาพ irrawaddy.org"][/caption]

“ฉันต้องทำงานตั้งแต่ 6 โมงเช้า จนถึง 4 ทุ่ม โดยได้ค่าแรงวันละ 2 พันจั๊ต (79 บาท) ส่วนลูกสาวก็ทำเหมือนกัน แต่ได้ค่าแรง 1 พันจั๊ต(39 บาท)” เอ ตาน แม่บ้านลูกสอง บอก   เธอเล่าว่า เธอต้องใส่ยาเส้นลงในใบสำหรับพันยาสูบ จากนั้นก็ใช้มือม้วนให้เป็นแท่ง ท่ามกลางแสงเทียนสลัวๆ ในบ้านของเธอที่อยู่ทางตะวันตกแถบชานเมืองพะโค ห่างจากย่างกุ้งไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือประมาณ 90 กิโลเมตร

“ฉันต้องใช้หนี้เดือนละ 3 หมื่นจั๊ต (1,195 บาท) จากเงินที่กู้มาทั้งหมด 150,000 จั๊ต(5,976 บาท) เหตุผลที่ต้องกู้ยืมเงินเพราะเราอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีอะไรกิน” เธอบอก

สมัยปี 1988 เธอได้เงิน 120 (5 บาท) จั๊ต สำหรับการมวนบุหรี่ 1,000 มวน ส่วนค่าข้าวสำหรับเลี้ยงครอบครัวในตอนนั้นเพียงวันละ 25 จั๊ต (1 บาท) เท่านั้น  ปัจจุบัน แรงงานมวนบุหรี่ที่มีประสบการณ์ได้ค่าตอบแทนวันละ 2,000 จั๊ต(79 บาท) สำหรับบุหรี่ 1000 มวนก็จริง แต่ก็ต้องจ่ายค่าข้าวถึงวันละ  1,000 จั๊ต (39 บาท)

เอ ตาน เล่าว่า หลังจากที่สามีของเธอเสียไปเมื่อ 5 ปีก่อน เธอก็ไม่ได้ส่งเสียค่าเล่าเรียนให้กับลูกชายหลังจากสอบเข้ามหาวิทยาลัย และต้องให้ลูกสาวออกจากโรงเรียนกลางคันขณะที่เรียนอยู่ชั้น 8

“ฉันจำเป็นต้องให้พวกเขาทำงาน” เธอให้เหตุผล

ปัจจุบัน ลูกชายวัย 21 ปีของเธอทำงานเป็นแรงงานที่บ้านเกิดของสามี ทางภาคกลาง ได้เงินค่าแรงวันละ 2,500 จั๊ต (99 บาท) และส่งเงินมาให้เธอเดือนละ 40,000 จั๊ต (1,593 บาท)

คนทำบุหรี่เป็นอาชีพหลักในพะโค โดยมีโรงงานบุหรี่ประมาณ 20 แห่ง เป็นงานที่ผู้หญิงแทบทุกคนในเมืองนี้เคยทำ  นอกจากนี้ ยังถือว่าเป็นงานที่ได้เงินน้อยที่สุดสำหรับงานของผู้หญิงก็ว่าได้ โดยจะทำงานที่บ้านซึ่งโรงงานจะเตรียมยาเส้น ก้นกรอง และป้ายยี่ห้อกระดาษให้

ผู้หญิงหลายคนมีลูกและต้องดูแลค่าเล่าเรียนของด้วย ถ้าโรงงานปิด เพราะน้ำท่วม หรือเหตุผลอื่นๆ แรงงานมวนบุหรี่ก็จะขาดรายได้ไป ถ้ากรณีที่บุหรี่มีความชื้นหรือมีสีที่เพี้ยนไป โรงงานก็จะปฏิเสธไม่รับบุหรี่จำนวนนั้นและไม่จ่ายค่าแรงด้วยเช่นกัน หลายคนจึงต้องกู้หนี้ยืมสินในอัตราดอกเบี้ยมหาโหด

“ถ้ากู้เงิน 30,000  จั๊ต เจ้าหนี้จะหักเงินไป 6,000 และให้เรา 24,000  จากนั้นเราต้องจ่ายคืนวันละ 1,000 จั๊ต เป็นเวลา 30 วัน ถ้าไม่สามารถจ่ายเงินภายใน 30 วันได้ เราก็ต้องเสียดอกเบี้ยทบต้น”  เอ ตาน บอก

ด้วยความที่ต้องทำงานทุกวันไม่มีวันหยุด ไม่มีเวลาพัก ไม่ได้ออกไปไหน และไม่กินอาหารดีๆ มีประโยชน์ ทำให้พวกเธอหลายคนต้องเผชิญกับปัญหาสุขภาพ

“ฉันก็อยากจะหยุดงานบ้างเหมือนกัน แต่ถ้าทำอย่างนั้นแล้ว วันต่อไปลูก ๆ ของฉันก็จะต้องหิวโหยแน่ๆ.

 

 

แปลจาก บทความ Choking in Debt โดย  ZIN MIN MAUNG จาก  THE IRRAWADDY  ุ6 กพ 55